بسا اوقات الله متعال غم‌ها را مقدمه‌ای بر نعمت‌های پنهان قرار می‌دهد تا از همان دریچه‌های غم‌ها، شادی‌ها را هدیه کند.
ما فکر می‌کنیم که تعاضد و همیاری تنها با مال و دارایی دنیا می‌شود و بس؛ اما این خیال اشتباهی است.
مسیر زندگی طولانی و طاقت‌فرساست. با انسان‌های زیادی آشنا می‌شویم و بسیاری هم ما را ترک می‌کنند؛ برخی در ابتدای آشنایی و برخی هم در نیمۀ راه.
خسته‌ام از هتاکان هرزه‌گوی که حرمت‌ها را می‌درند و با فحاشی و ناسزاگویی آبروی مردم را می‌برند.
در شگفتم از آن‌هایی که همیشه با ترس و وحشت و اضطراب و استرس زندگی می‌کنند و از حرکت و تکاپو و تلاش می‌هراسند و هماره جمله‌های چون «نمی‌توانم»، «سخت است»، «امکان ندارد»، «بسیار تلاش کردم، نشد»، «نمی‌شود»، «من خواب شکستم را دیدم» و... را بر زبان می‌رانند و ناامید هستند.
وقتی صبح از خواب بیدار می‌شویم و روز جدیدی از طرف خداوند برای نفس‌کشیدن، زیستن، اندیشیدن، لذت‌بردن و عشق‌ورزیدن نصیب‌مان می‌شود، باید شکر پروردگار را از صمیم قلب به‌جا آوریم.
