مدتی می‌شود که در خدمت شما عزیزان قرار دارم و با نوشته‌های ناچیز و ویدیوهای ناقابلم متصدی اوقات گرم‌تان می‌شوم و همیشه تشویق‌ها و نظرات ارزندۀ شما را به همراه داشتم و سخنان زیبای‌تان باعث قوت قلب و گرمای دلم شده و می‌شود.
یکی از دوستانم پس از مدت‌ها برایم پیام داد. خوشحال شدم که چطور به یاد من افتاده و جویای حالم شده است.
پس از احوال‌پرسی گفت: کمی کار دارم، لطفا کمکم کن!
در این دنیا هرکس ایده، نظر و اندیشۀ خود را دارد و ما نمی‌توانیم همۀ مردم را هم‌نظر خود سازیم.
به زبان انگلیسی، عدد نُه این‌گونه نوشته می‌شود: (9) و عدد شش، این‌گونه: (6).
داشتن احساسات و شور و شوق، برای هر انسانی طبیعی است و در حالت‌های مختلف به صورت‌های متفاوتی ظاهر می‌شود.
برخی افراد آن را بروز می‌دهند و برخی دیگر مخفی می‌کنند وگرنه در سرشت هر انسانی وجود دارد.
می‌گویند: پیره‌زنی هر صبح از شوهرش گلایه می‌کرد که تو شب‌ها با خُرخُرت نمی‌گذاری راحت بخوابم؛ اما پیره‌مرد هربار می‌گفت: نخیر، من اصلا خرخر نمی‌کنم.
خواهران گرامی!
ناامیدی راه حل نیست؛ پس دست روی دست نگذارید و از اوقات ارزندۀ خود استفاده کنید.
معمولا ما انسان‌ها عادت داریم که اتفاقات، حوادث و امور زندگی‌مان را با دیگران در میان می‌گذاریم و به بهانه‌های مختلفی (چون درد دل، هم‌صحبتی، مشوره و...)، به همدیگر تعریف کنیم؛ اما برخی از اتفاقات، عملکردها و موضوعاتی در زندگی هر انسانی وجود دارد که باید به صورت راز نگه‌داشته شود و هیچ‌گاه نباید فاش گردد.
{وَتِلْکَ الْأَیَّامُ نُدَاوِلُهَا بَیْنَ النَّاسِ} [آل عمران: ۱۴۰]
«و ما این روزها [روزهای پیروزی و شکست] را در میان مردم می‌گردانیم».
برخی از مردها، همسران‌شان را تنها به خاطر زیبایی ظاهر و صورت آن‌ها دوست دارند؛ اما برخی دیگر، به خاطر زیبایی باطن و سیرت‌شان.
