انسان‌ها را وادار به دروغ‌گفتن نکنیم!
یکی از دوستانم پس از مدت‌ها برایم پیام داد. خوشحال شدم که چطور به یاد من افتاده و جویای حالم شده است.
پس از احوال‌پرسی گفت: کمی کار دارم، لطفا کمکم کن!
کار کمی نبود و وقت‌گیر بود و چون نمی‌توانستم انجام دهم، از مشغولیت‌های درسی و کاری‌ام برایش گفتم.
گفت: سعی کن یک‌کاری کنی، ان‌شاءالله می‌توانی...!
شاید فکر کنید که ایشان تلاش کردند حرف‌های مرا تکذیب کنند و عذرهایم را بهانه‌تراشی بخوانند؛ اما چنین نیست؛ بلکه این کار عادت ماست.
برخی از بزرگان می‌گویند: خود را به «نه گفتن» عادت دهید تا مرتکب دروغ نشوید؛ اما متأسفانه در این دوره زمانه «نه» گفته هم نمی‌شود؛ چون کسی نمی‌تواند درک کند و از دست‌مان ناراحت می‌شوند.
حتی اگر عذرهای‌مان را مطرح کنیم، باز هم دست از اصرار برنمی‌دارند!
بسا اوقات وقتی یک شخص زیاد اصرار می‌کند، طرف مجبور می‌شود چندتا دروغ بسازد و عذرهای متعددی بیان کند که حالم خوب نیست، فلان‌کار و فلان‌کار را باید انجام دهم و... یا سوگند بخورد که به والله قسم نمی‌توانم!
چرا ما چنین هستیم؟!
چرا انسان‌ها را وادار به دروغ‌گفتن و سوگندخوردن می‌کنیم؟!
چرا به یکدیگر اطمینان و اعتماد نداریم؟!
بدانید که بسیاری از مشکلات جامعه، بازتاب و انعکاس اعمال خود ماست.
وقتی پاسخ نیکی کسی را به بدی می‌دهیم، او دیگر از نیکوکاری متنفر می‌شود.
وقتی به کسی خیانت می‌کنیم، او دیگر به کسی اعتماد نمی‌کند.
وقتی به کسی دروغ می‌گوییم، او دیگر به حرف کسی گوش نمی‌دهد و باور نمی‌کند.
وقتی به بهانۀ تحسس از کسی تجسس می‌کنیم، آن شخص به همۀ اطرافیانش بدگمان و بدبین می‌شود.
برعکسش هم همین‌طور...
وقتی به کسی محبت می‌ورزیم، او هم به دیگران محبت می‌ورزد.
وقتی به کسی نیکی می‌کنیم، او هم نیکوکاری را می‌آموزد.
و...
پس بیاییم خودمان را بسازیم تا جامعه ساخته شود.
اصلاح جامعه و رشد و ترقی آن، به اصلاح و حرکت من و شما بستگی دارد.
سعی کنیم با حقیقت‌های تلخ کنار بیاییم؛ اما در پی آرامش با دروغ‌های شیرین نباشیم!
✍️ خلیل الرحمن خباب
۱۳ جدی / دی ۱۴۰۱
▪️ کانال یوتیوب
▪️ کانال تلگرام
▪️ واتساپ
