گاهی شادی گاهی غم

{وَتِلْکَ الْأَیَّامُ نُدَاوِلُهَا بَیْنَ النَّاسِ} [آل عمران: ۱۴۰]
«و ما این روزها [روزهای پیروزی و شکست] را در میان مردم می‌گردانیم».
پیروزی و شکست، خاصیت زندگی دنیاست!
یک‌‌روز خوشحالیم و لبخند می‌‌زنیم؛ اما روز دیگر غمگین و پریشانیم.
یک‌‌روز پیروز می‌‌شویم و موفقیت به دست می‌‌آوریم؛ اما روز دیگر شکست می‌‌خوریم و عقب می‌‌مانیم.
یک‌‌روز حاکم و فرمانده هستیم و دستور می‌‌دهیم؛ اما روز دیگر زیردست هستیم و اطاعت می‌‌کنیم.
یک‌‌روز ثروتمند هستیم و بهترین خوراک و پوشاک را داریم؛ اما روز دیگر مستمند و فقیریم و غذای شب‌مان را نداریم.
چه کسی تصور می‌کرد فرعونی که می‌‌گفت: {أنا ربکم الأعلی} یعنی: «من خدای بزرگ شما هستم!»، روزی در برابر دیدگان کودکی غرق می‌شود که روزی در قصر او به خاطر شیر گریه می‌کرد؟!
یا نمرودی که می‌گفت: {أنا أُحیی وأُمیت} یعنی: «من [نیز] زنده می‌کنم و می‌میرانم!»، پس از این کبر و غرور توسط موجود ضعیفی (پشه) کشته می‌شود؟!
چه کسی تصور می‌کرد یوسف علیه‌السلام که در چاه انداخته شد و سپس و روانۀ زندان گردید، روزی عزیز مصر می‌شود؟!
یا رسول‌الله صلی‌الله‌علیه‌وسلم که به صورت پنهانی و تنها با ابوبکر صدیق رضی‌الله‌عنه از مکه خارج شد، فاتحانه در روشنایی روز و با سپاه بزرگی از دروازه‌های مکه وارد می‌شود؟!
چه کسی تصور می‌کرد بلال بن رباح رضی‌الله‌عنه که با چند درهم معدودی خرید و فروش شده بود، یک‌‌روز ارباب قدیمی خودش امیه بن خلفی را می‌کُشد که او را به سخت‌ترین حالت شکنجه می‌کرد؟!
یا عبدالله بن مسعود رضی‌الله‌عنه لاغر و فقیری که ابوجهل او را با شلاق می‌زد و مورد شکنجه قرار می‌داد، یک‌روز پای خود را بر سینۀ او می‌گذارد و از زندگی مملو از کفر و سرکشی‌اش پرده برمی‌دارد؟!
پس هرچه از حالات می‌‌آید، از طرف الله متعال است و اوست که عزت می‌‌دهد یا ذلیل می‌‌سازد، پیروز می‌‌کند یا شکست می‌‌دهد.
مؤمن، مرد روزهای سخت است؛ هدف اصلی و اساسی‌‌اش از زندگی، موفقیت دنیوی نیست؛ بلکه رضایت الله متعال است. برایش مهم نیست شکست می‌‌خورد یا پیروز می‌‌شود، حاکم است یا زیردست، ثروتمند است یا فقیر و...؛ بلکه در همه‌‌حال به خاطر رضایت الله متعال می‌‌کوشد. اگر مال دارد، با صدقه و انفاق و اگر فقیر است، با صبر و استقامت برای رضایت پروردگار حرکت  و تلاش می‌‌کند.
اگر در وقت شادی، سجدۀ شکر به‌‌جا می‌‌آورد و خوشحالی‌‌اش را با پروردگار تقسیم می‌‌کند، در وقت غمش هم اوتعالی را فراموش نمی‌‌کند؛ بلکه بیشتر به او نزدیک می‌‌شود.
مؤمن واقعی همین است.

پی‌‌نوشت: هدف بنده، جنبۀ دینی دادن یا تأیید و نقد فوتبال نیست؛ بلکه به صورت کلی سخن گفتم و صفات یک مؤمن را بیان کردم.

✍️ خلیل الرحمن خباب
۲۴ قوس / آذر ۱۴۰۱

 

▪️ کانال یوتیوب

▪️ پیج اینستاگرام

▪️ کانال تلگرام

▪️ واتساپ