چرا می‌نویسم؟

برخی از دوستان از روی اخلاص و دلسوزی یا از جهت‌های دیگر می‌گویند: چرا این‌قدر برای این مردم می‌نویسی؟ هیچ‌کس عمل نمی‌کند و قدر نبشته‌هایت را نمی‌داند!
آری!
می‌نویسم تا مسئولیتم را ادا کنم و داشته‌هایم را انباشته نکرده با دیگران شریک سازم!
می‌نویسم تا الله متعال آن را سبب هدایت خودم و دیگران قرار دهد!
می‌نویسم تا ثابت کنم خلقتم بیهوده نبود و در خاطره‌ها و اذهان مردم جاویدان بمانم!
می‌نویسم تا دستم باز، قلبم بزرگ و ذهنم گسترده گردد!
می‌نویسم تا با حبس‌کردن جملات و کلمات در انبار سینه‌ام، احساس سنگینی، افسردگی و ناراحتی نکنم!
می‌نویسم تا شاداب و با طراوت باشم!
می‌نویسم تا به پدر و مادرم امید دهم که دعای‌های‌شان مستجاب‌شده!
می‌نویسم تا به برادران و دوستانم نشان دهم که کمک‌های همه‌جانبه و تشویق‌های انگیزه‌آفرین‌شان به هدر نرفته!
می‌نویسم تا به مردم سرزمینم خاطرنشان کنم که انتظارها و توقعات‌شان به‌سراب نرفته و قرار نیست با دست خالی برگردم!
می‌نویسم تا به سرزمینم افتخار بخشم و ثابت کنم که افغان‌ها بی‌فرهنگ نیستند و سکوت به آن‌ها نمی‌زیبد!

✍️ خلیل الرحمن خباب

 

پیج اینستاگرام

کانال تلگرام