نیکی؛ گوهر گمشده
اعلان پیام موبایلم به صدا درآمد، دیدم یکی از برادران دینی و یکی از دوستان نهایت عزیز نبشته بود: «تبریک که اول شدید».
موفقیت در زندگی لذت و خوشحالی زیادی دارد؛ اما پیام این دوست خوشحالی عجیبی در وجودم به ارمغان آورد.
دست‌پاچه شدم و ندانستم در جواب چه بگویم؛ پس از کلنجار کوتاهی، در جواب نبشتم:
«جهان سپاس.
واقعاً نمی‌دانم با چه زبانی از تشویق‌های ارزنده‌تان تشکر کنم؟! فقط می‌گویم: جزاکم الله خیرا کثیرا».
از این واقعه مدتی سپری شد و سفری پیش آمد؛ سفری سخت و پُرخطری.
همین که به مقصد رسیدم، بار دیگر اعلان پیام موبایلم مرا شگفت‌زده کرد و بی‌نهایت خرسند شدم...
آری! دوباره همان دوست بود...
نبشته بود: «ان‌شاءالله بخیر رسیدید؟»
آری! این پیام‌ها هرچند کوتاه و به اصطلاح مردم از یک بیگانه باشد؛ اما به انسان قدرت قلب و آرامش درونی می‌بخشد.
باعث مسرت‌مان می‌شود که یکی به فکر ما هست. یکی هست که از خوشی‌های ما مسرور و از ناراحتی‌های ما محزون می‌شود.
موفقیت ما را موفقیت یک دوست، یک عزیز و یک برادر می‌داند و سلامتی ما را آرامش خود.
هرکس عنوان این‌کار هرچه می‌گذارد، برایم مهم نیست؛ چون من این‌کار را نهایت دوستی و بزرگواری می‌دانم و قدردان چنین عزیزانی هستم.
هرکس می‌تواند در برابر نیکی نیکی کند و بنا به گفتۀ بزرگان این نیکی نیست، پرداخت بدهی است؛ اما نیکی واقعی آن است که بدون کدام چشم‌داشت و توقع و انتظاری نیکی کنی، حتی با یک لبخند مختصر یا یک سخن کوتاهی.
در لابه‌لای این جریان‌ها متوجه شدم که ما از برخی افراد توقع بیهوده داریم و از انسان‌های بزرگوار پیرامون‌مان آگاه نیستیم.
به قول معروف: «دوستان خوب و بد در شرایط حساس مشخص می‌شود».
ما انسان‌ها موجودات ضعیفی هستیم که گاهی شرایط سخت روزگار مستأصل‌مان می‌کند و فکر و ذهن‌مان را مورد آماج حمله‌های بی‌رحمانه‌ای قرار می‌دهد. در این شرایط سخت نیازمند کسی هستیم که با یک تبسم مختصر یا یک جملۀ کوتاه و امیدوارکننده آرام‌مان کند و گوشه‌ای از این نگرانی‌ها و سختی‌ها را بکاهد؛ اما متأسفانه برخی از اطرافیان‌مان یا متوجه نمی‌شوند یا خود را به نفهمی می‌زنند و این‌کار ناچیز را از ما دریغ می‌کنند.
به قول شاعر:
من از بیگانگان هرگز ننالم
که با من هرچه کرد آن آشنا کرد
یا به گفتۀ سعدی شیرین‌سخن:
فریاد دیگران از دست دشمن است
فریاد سعدی از دل نامهربان دوست
پس یادمان باشد:
شیوۀ برخورد ما با دیگران، روش برخورد مردم با ما را تعیین می‌کند.
نیکی کنیم تا با ما نیکی شود.
✍️ خلیل الرحمن خباب
۲۵ دی‌ماه/ جدی ۱۴۰۰
