لطفا انصاف داشته باشیم!
ذهن انسان، دستگاه عجیبی است که گاهی چنان فعال می‌شود که مانند دریایِ جوشان موج می‌زند و کلمات و جملات زیبایی از آن تراوش می‌شود که پس از مدتی خودتان هم از خواندن آن‌ها شگفت‌زده می‌شوید؛ اما گاهی چنان آرام و خاموش می‌شود که اگر ساعت‌ها فکر کنید و حتی از واژه‌یاب‌ها هم استفاده کنید، باز هم نمی‌توانید جملات زیبایی بسازید یا اگر ساختید، باز هم آن‌قدر سلیس، روان و خوش‌خوان نخواهد بود.
همان‌طور که از سختی ساخت یک خانه، فقط یک بنّا آگاه است و رمز و رازهای مهم پزشکی را فقط یک پزشک می‌داند، نویسندگی هم چنین است که جز آنانی که می‌نویسند و زحمت می‌کشند، کسی اهمیت و رمز و رازهای آن را نمی‌داند و حتی بسیاری از مردم درک نمی‌کنند که به خاطر ساختن یک جمله، چقدر وقت لازم و چه اندازه تفکر و اندیشدن بایستی است.
متأسفانه دنیایی که امروزه در آن زندگی می‌کنیم، بی‌نهایت ظالمانه است که افراد زیادی هستند بدون توجه به این سختی‌ها و رمز و رازها، نبشته‌های دیگران را دست‌کاری می‌کنند و حتی بارها شده است که اسم نویسنده را حذف و اسم زیبای خود را درج می‌نمایند؛ در حالی که این‌کار، سرقت علمی و ادبی است و کار بسیار زشت و ناپسندی به شمار می‌رود.
گاهی در برخی جاها، نبشته‌های خود را می‌بینم که چه بلاهایی سرش آوردند، سخت ناراحت و افسرده می‌شود و دلم می‌شود که دیگر از نبشتن دست بردارم و هرچه مطلبی که دارم را حذف کنم؛ اما با یادآوری اینکه فایده‌اش در مقابل زیانش بیشتر است، از این کار باز می‌آیم و با تسلی و تشویق و ترغیب‌های دوستان خوبم، دوباره قلم برمی‌دارم و می‌نویسم.
من مغرور، شهرت‌طلب یا نام‌پسند نیستم؛ بلکه این حقم است و در مقابل آن می‌ایستم و سکوت نمی‌کنم.
همچنین نمی‌گویم تنها نبشته‌های ناچیز مرا چنین نکنید؛ بلکه هر نبشته‌ای از هر نویسنده‌ای را باید با ذکر منبع و اسم نویسنده‌اش نشر نمایید یا وقتی منبع و اسم نویسنده را ذکر نمی‌کنید و دوست ندارید، پس لطفا از نشر آن مطلب هم صرف‌نظر کنید.
شاید کلمات از خودمان نباشد؛ اما جملات از خودمان است و گاهی حتی ساعت‌ها روی آن کلنجار رفته‌ایم و زحمت کشیده‌ایم؛ پس لطفا بی‌انصافی نکنید!
برخی افراد می‌گویند که نبشتن کار آسانی و هرکس می‌تواند بنویسد، پس چرا خودشان نمی‌نویسند و چرا جز کپی و الصاق، چیز دیگری بلد نیستند؟!
✍️ خلیل الرحمن خباب
۱۲ اسد / مرداد ۱۴۰۱
