ظالم مظلومنما
حسود همان ظالم مظلومنمایی است که مهر و محبت، شفقت و مروت از زندگیاش رخت سفر بر بسته و انسانیت را به باد فنا داده است.
همان موجود بیسروپایی است که تحمل دیدن نعمتهای پروردگار را در وجود انسانها ندارد و از داشتههای مردم به تنگ میآید.
همان حشرۀ موذیای است که از موفقیت دیگران ماتم میگیرد و از ماتم آنها شاد میشود.
نه خودش به چیزی میرسد و نه دوست دارد دیگران به بهای ارزشمندی دستیابند.
همان زالوی فرومایهای است که همواره در پی مکیدن خون انسانهاست و جز شر و زیان ثمره و خواستهای ندارد.
تلاش میکند به هر طریق ممکن یا ممکن موفقیتها و تلاشهای دیگران را ندیده بگیرد و بر آنها سرپوش بگذارد.
در هرجایی از آنان به بدی یاد میکند و القابی چون خائن، متقلب و... را بدانها نسبت میدهد.
او مانند زنبوری است که در شیشۀ سربستهای گیر مانده و دستوپا میزند و گاه ناخواسته نیشش به خودش اصابت میکند.
شاید بدترین و زیانبارترین موجود روی زمین باشد که الله متعال به پیامبرش دستور میدهد که از شر او به ذات الهی پناه ببرد.
بر ذات حق ز انسانهای بد پناه
از شر انس و جن، از دیو و دد پناه
از آدم حسود، از پیلۀ حسد
من شر حاسد إذا حسد پناه
یارب بده پناه از شر حاسدان
از فتنۀ حسود از شر دد پناه
✍️ خباب آل محمود
۱ ثور / اردیبهشت ۱۴۰۱