سرمان به کار خودمان باشد!
مقصد یکی است؛ اما مسیرهای رسیدن به آن متفاوت است.
همۀ ما مسلمانان در پی سعادت و رستگاری آخرت هستیم؛ اما هرکس به اندازۀ توان و براساس طبیعت، سرشت و سلیقۀ خود حرکت می‌کند.
یکی ثروتمند است و می‌خواهد با خرج‌کردن مال و ثروتش، به دین خدمت کند و رضایت پروردگار را کسب نماید؛ دیگری فقیر است و می‌خواهد با صبر و شکیبایی، این سعادت را از آنِ خود سازد.
یکی علم و دانش دارد و می‌خواهد با نشر تعالیم و برنامه‌های ناب اسلام، محبوب الله متعال قرار گیرد و دیگری می‌خواهد از طریق خدمت به علما و دعوتگران، به این جایگاه برسد.
اما کسی که در مورد این تلاش‌ها نظر می‌دهد و قضاوت می‌کند و یکی را بر دیگری ترجیح می‌دهد، پروردگار جهانیان است.
وظیفۀ ما حرکت، تلاش و عمل است، نه قضاوت در مورد بندگان خدا.
پس بهتر است سرمان به کار خودمان باشد و به کارهای پروردگار دخالت نکنیم؛ نگوییم که راه سعادت و کامیابی همان مسیری است که من روان هستم و تلاش می‌کنم!
افراد زیادی هستند که ما در این دنیا آن‌ها را بهشتی می‌خوانیم و جایگاه‌های خاصی برای‌شان قایل هستیم؛ اما روز قیامت سر از جهنم درمی‌آورند؛ از آن‌طرف افرادی هم هستند که ما اصلا انسان حساب‌شان نمی‌کنیم و سلام خدایی برای‌شان نمی‌دهیم؛ اما روز قیامت جایگاه‌شان بالاتر از مقام و جایگاه ماست.
پس در پی بندگی و نجات خودمان باشیم و به کارهای خداوند دخالت نکنیم!
✍️ خلیل الرحمن خباب
۱۴ عقرب / آبان ۱۴۰۱
▪️ کانال تلگرام
▪️ واتساپ
