زیان‌های پیشرفت
بشر، هر اندازه از لحاظ تکنولوژی و فناوری پیشرفت کرد، به همان اندازه از لحاظ اخلاق، عرفان و دیانت عقب افتاد.
هر اندازه علم و دانش پیشرفت کرد، باورها و اعتقادات مردم ضعیف و ضعیف‌تر شده رفت.
تا دیروز کسی نمی‌توانست بگوید که فردا چه اتفاقی می‌افتد و انسان‌ها از لحظه‌لحظۀ عمرشان استفادۀ بهینه را می‌کردند و کار امروز را به فردا نمی‌گذاشتند؛ اما امروزه با پیشرفت تکنولوژی و علم و دانش، بسیاری از کارها و سفرهای‌شان را به تعویق می‌اندازند که فردا پیش‌بینی شده باران می‌بارد، طوفان است، برف است و... در حالی که بارها این پیش‌بینی‌ها غلط از آب درآمده است.
من منکر پیشرفت بشر از لحاظ تکنولوژی و فناوری و علم و دانش نیستم و اختراعات و اکتشافاتش را ندیده نمی‌گیرم؛ بلکه زیان‌های این پیشرفت‌ها را با هم مرور می‌کنیم.
سال‌ها پیش که خبری از این موبایل، کامپیوتر، تلویزیون و... نبود، مهر و محبت‌ها، گُل‌گویی‌ها، لبخندها و درد دل‌ها بسیار بود؛ اما با آمدن این ابزارها، رشته‌های قرابت از هم گسست و محبت‌ها و عاطفه‌ها از میان برداشته شد و تنها ترش‌رویی‌ها و اخم‌رویی‌ها به‌جا ماند.
آن زمان که خانه‌ها کوچک بود، مردم دل‌های بزرگی داشتند؛ اما هرچقدر خانه‌ها بزرگ‌تر و مجلل‌تر شده رفت، قلب‌های مردم هم کوچک‌تر و آلوده‌تر شده رفت.
خانه‌ها از خاک و گِل بود؛ اما قلب‌ها از طلا، ولی امروزه خانه‌ها از طلا و جواهرات است؛ اما قلب‌ها از سنگ و آهن.
آن زمان که لباس‌های فاخره کم و نادر بود، عفت و حیا زیاد بود و بیشتر مردم پوشیده بودند؛ اما امروزه هرچقدر لباس جدید وارد بازار می‌شود، مردم ما به خصوص قشر زنان، عریان‌تر شده می‌روند و آن را مُد می‌خوانند.
در گذشته در چند شهر بزرگ یک طبیب حاذق به ندرت پیدا می‌شد و امکانات پزشکی هم اندک بود؛ اما باز هم تعداد اندکی از مردم، بیمار می‌شدند و زود شِفا می‌یافتند و جان انسان‌ها ارزش زیادی داشت، ولی امروزه با اینکه در هر شهر و روستایی، پزشکان متخصص زیادی وجود دارند و امکانات پزشکی در حد وسیعی گسترش یافته و پیشرفت کرده است؛ اما از آن‌طرف بیماری‌ها هم زیاد شده، بیمارستان‌ها پر از بیمار است و جان انسان‌ها ارزش چندانی ندارد و روزها در یک کشور صدها نفر جان خود را از دست می‌دهند.
به کرۀ ماه رسیدیم؛ اما خودمان را فراموش کردیم و چشم‌مان را بر روی نیازهای هم‌نوعان‌مان بستیم و با گوش کر از کنار آن‌ها گذشتیم.
به فضا رفتیم؛ اما خدای‌مان را فراموش کردیم و از عبادتش غافل شدیم.
مدتی پیش به جوانی در مورد حرمت سریال‌های مبتذل ترکی گفتم، در جوابم گفت: مردم به کرۀ ماه رسیدند و تو هنوز از حلال و حرام سخن می‌گویی؟!
پیشرفتی که ما را از خدای‌مان غافل کند، باورهای‌مان را ضعیف نماید و از مرزهای حلال و حرام عبور دهد، پیشرفت نیست؛ بلکه اوج بدبختی و عقب‌ماندگی است.
چه خوب می‌شد در کنار این پیشرفت‌ها، خودشناسی و خداشناسی‌مان را نیز پیشرفت می‌دادیم و هرروز به پروردگارمان نزدیک و نزدیک‌تر می‌شدیم، نه اینکه روزبه‌روز از شریعت فاصله بگیریم و از پروردگار دور شویم.
✍️ خلیل الرحمن خباب
۹ عقرب / آبان ۱۴۰۱
▪️ کانال تلگرام
▪️ واتساپ
