خجالت چرا؟!
اگر در مسیری حرکت می‌کنیم و به خود و کارمان باور داریم، باید محکم و استوار باشیم و حوادث، اتفاقات و جریان‌های اطراف‌مان باعث تغییرمان نشوند.
شجاع و نترس باشیم و مانند برگ درختان با هر بادی تکان نخوریم و خشک و فرسوده نشویم.
حتی زنان رقاصه هم با هر ساز و آوازی نمی‌رقصند و در کار خود استوارند و به خود باور دارند.
وقتی ما خودمان را باور نداشته باشیم و از کار و تلاش‌مان دل‌زده باشیم، چگونه انتظار داریم که بقیه به ما باور داشته باشند و کارهای‌مان را تأیید کنند؟
متأسفانه امروزه، یک جوان ولگرد و لاابالی از اینکه ریش خود را هفت‌تراش می‌کند و از مساجد الهی گریزان است، خجالت نمی‌کشد؛ اما یک مرد مسلمان از گذاشتن ریش خجالت می‌کشد و نگران خنده‌های مردم است. یک آوازخوان از آوازخوانی خود و یک رقاصه از لرزاندن بدن خود در انظار عمومی خجالت نمی‌کشد و نمی‌شرمد؛ اما یک زن مسلمان از آراسته‌بودن با حجاب اسلامی خجالت می‌کشد و احساس عقب‌ماندگی می‌کند.
وقتی آن‌ها در انجام کارهای ناروا و ترویج آن و نافرمانی از پروردگار خجالت نمی‌کشند و نگران چیزی نیستند، چرا من و شما به مسلمان‌بودن و پایبند بودن‌مان به احکام شرعی نبالیم و افتخار نکنیم؟!
الحمدلله من مسلمانم، ریش دارم و نماز می‌خوانم و افتخار می‌کنم!
✍️ خلیل الرحمن خباب
۲۷ عقرب / آبان ۱۴۰۱
▪️ کانال تلگرام
▪️ واتساپ
