جور استاد بِه ز مهر پدر
جور استاد بِه ز مهر پدر
این جمله را بارها شنیده‌ایم و افرادی هستند که سخت به آن باور دارند و شلاق را مهم‌ترین راه تربیت کودکان می‌دانند؛ اما از نظر بنده این راه حل کاملاً نادرست است.
کدام عقل سلیم می‌پذیرد که شلاق و ضرب و شتم راه حل است؟
من با تنبیه و تلنگری که حد و مرز آن رعایت گردد، مخالف نیستم؛ اما آن را راه حل نمی‌دانم.
کودکان مانند زمین زراعی و حاصل‌خیزند که هرچه در آن‌ها بکاریم، همان محصول را برداشت می‌کنیم. اگر آن‌ها با شفقت و مهربانی بزرگ شوند، به‌حتم انسان‌های مهربان و دلسوزی خواهند شد؛ اما اگر با خشم، تندخویی و ضرب و شتم بزرگ یا به‌گمان عده‌ای تربیت شوند، بلای بزرگی برای جامعه خواهند شد؛ چون سعی می‌کنند همان عقده‌های درون خود را بر سر دیگران خالی کنند و بذرهای کاشته‌شده توسط مربیان‌شان را شاخ‌وبرگ دهند و محصول آن را تقدیم جامعه و اطرافیان کنند.
کودکانی که به ضرب و شتم عادت می‌کنند، لجوج می‌شوند و دیگر از چیزی نمی‌هراسند و هیچ‌چیز نمی‌تواند آن‌ها را مهار کند و از کارهای نادرست‌شان باز دارد.
شاید مربیان توجه نکنند یا عین خیال‌شان نباشد؛ اما روزی نتیجۀ تندخویی‌ها و ضرب و شتم‌های‌شان را خواهند دیدید و خاک حسرت را بر سر خویش خواهند ریخت.
✍️ خلیل الرحمن خباب
۲۹ دی‌ماه/ جدی ۱۴۰۰
