بخشنده باشیم نه سرزنش کننده!

اگر کسی را در حال ارتکاب گناهی دیدیدم، 
سرزنش نکنیم...
قضاوت ننماییم...
همواره به رُخش نکشیم...
در محضر دیگران تحقیرش نکنیم...

زیرا هیچ انسانی عاری از خطا و لغزش نیست...
یک‌ لحظه به خودمان رجوع کنیم و خود را در جایگاه او قرار دهیم...
اگر ما می‌بودیم، چه انتظاری داشتیم؟
می‌خواستیم با ما چه رفتار و چه برخوردی صورت گیرد...؟

سعی کنیم به جای سرزنش، دستش را بگیریم و کمکش کنیم...
شاید علت این گناهش، مشکلات و فشارهای سخت و طاقت‌فرسای زندگی، یا ضعف‌ عزم و اراده‌اش باشد.
در این صورت مطمئناً بیش‌ از سرزنش، نیازمند امداد و یاری است...
به یاد داشته باشیم که انسان‌ها به تنهایی به بهشت نمی‌روند؛ بلکه با کمک هم‌دیگر این سعادت را به دست می‌آورند.
دین مقدس اسلام، دین اخوت، مروت، خیرخواهی و برادری است...
حتی لبخند مختصر به صورت برادر مسلمان، صدقه‌ای محسوب می‌شود، پس چرا این صدقه‌ی رایگان را از دست بدهیم؟!
تنفر و انزجارمان از گناه باشد، نه از خودِ شخص!
اگر در برابر لغزش دوستان‌مان، آن‌ها را سرزنش کنیم، مطمئناً تعدادشان روز به روز کم‌تر می‌شود و روزی می‌رسد که تنهای تنها می‌مانیم.
اما اگر دست آن‌ها را بگیریم و یاری‌شان کنیم و به آرامی دعوت نماییم، مطمئناً صف دوستان صالح و نیکوکار و صمیمی‌مان بیش‌تر و بیش‌تر می‌شود!

پس بخشنده باشیم، نه سرزنش کننده!

 

✍️ خلیل الرحمن خباب

 

پیج اینستاگرام

کانال تلگرام